Temat przewodni na lata 2020-2021: Współdziałając współodpowiedzialnie współtworzymy

Główną ideą jest współdziałanie. Nikt nie uratuje świata samemu, jednak wspólnie z innymi, dzięki wymianie myśli, dialogowi i dyskusjom możemy stworzyć rozwiązania uwzględniające różnorakie punkty widzenia i środowiska. Wszyscy jesteśmy współodpowiedzialni za to, by kwestionować swój styl życia i zmienić go na taki, który będzie zgodny z ideą dobrej przyszłości dla wszystkich. W tym celu potrzeba informowania i uświadamiania, autorefleksji, promowania krytycznej świadomości i wreszcie zachęcania do bycia aktywnym na scenie politycznej.

Właśnie to są ważne zadania naszego działu transformacja społeczno-ekologiczna, który w związku z obecnym tematem przewodnim zajmuje szczególną pozycję. Podczas międzynarodowych programów prowadzonych w tym dziale ludzie z różnych pokoleń pracują nad koncepcjami zrównoważonych działań służących budowaniu lepszej przyszłości. Na tych założeniach opierają się również programy edukacyjne i wymiany przeprowadzane w pozostałych dwóch działach, historii współczesnej i praw człowieka oraz inkluzji, a także współpraca w naszej międzynarodowej sieci partnerów. Poprzez różnorodne projekty Kreisau-Initiative daje młodzieży możliwość doświadczania własnej skuteczności, nawiązywania kontaktów z innymi oraz angażowania się zarówno na szczeblu lokalnym, jak i transgranicznym. Wzmacniamy świadomość uczestników i uczestniczek naszych projektów w zakresie ich własnych możliwości działania i zachęcamy do współtworzenia.

Gdyż ostatecznie to właśnie konkretnie działanie, realizacja zamysłów, umożliwiają pozytywne kształtowanie przyszłości. Pod tym względem główną rolę odgrywają wspólnoty działań[1]. Są to grupy o określonej wspólnej tożsamości, dążące do realizacji konkretnego celu poprzez połączenie swoich umiejętności w procesie grupowego uczenia się. Za wzór służy tu Krąg z Krzyżowej, który z dzisiejszej perspektywy można określić jako wspólnotę działań. Pomimo różnic światopoglądowych grupa ta miała wspólną tożsamość, a jej członkowie i członkinie, przechodząc grupowy proces uczenia się, współpracowali ze sobą na drodze dialogu, by osiągnąć wspólny cel. Krąg opracowywał strategie pokonywania przeszkód i trudności oraz wydobywał, z korzyścią dla grupy, różne umiejętności i doświadczenia pojedynczych osób.

Takie wspólnoty zawsze są mniejszością, a mimo to mogą zainicjować ogólnospołeczne transformacje. Czyli nie należy czekać, aż ktoś inny się ruszy, lecz samemu zacząć – w swoim otoczeniu i na miarę swoich możliwości. Właśnie wtedy współdziałając współodpowiedzialnie współtworzymy.

[1] Pojęcie to ukuł szwajcarski badacz społeczny Etienne Wenger w latach 90. XX wieku. Harald Welzer stosuje je w związku z obecną debatą wokół wizji przyszłości. (H. Welzer: Selbst denken. Eine Anleitung zum Widerstand, Frankfurt/Main 2017, s. 185 ff.).